Verbum

паско́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да паскорыць.

паско́рыцца, ‑рыцца; зак.

1. Стаць больш хуткім. Рух поезда паскорыўся. □ У нашы дні нябачана паскорыўся бег часу. «Полымя». А пры павелічэнні хуткасці цягніка што атрымаецца? Тое ж самае — паскорыцца перавоз грузаў. Шыловіч.

2. Наступіць хутчэй, чым думалася.

паско́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Зрабіць больш хуткім. Тут вельмі борзда вечарэе, Давай, зямляк, паскорым крок! Глебка. Дывінец слухаў дырэктара, а сам думаў над тым, як бы паскорыць апрацоўку дэталей. Асіпенка.

2. Наблізіць надыход чаго‑н. Паскорыць прыезд. □ Іх [партызан] мужная гібель паскорыла прыход светлага дня, і кожны з жывых у глыбокай пашане схіляў галаву перад імі. Хадкевіч.

паско́чваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паскочваць.

паско́чвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Скаціцца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

паско́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Скаціць усё, многае або ўсіх, многіх.

паско́шваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паскошваць.

паско́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Скасіць усё, многае (гл. скасіць ​¹).

паскру́чваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паскручваць.

паскру́чвацца, ‑аецца; зак.

Скруціцца — пра ўсё, многае.