наро́схрыст, прысл.
Расшпіліўшыся, расхінуўшы краі адзежы. Кашуля наросхрыст. □ Работа мая падыходзіла ўжо к канцу, калі да машыны падбег хлопец у сіняй спяцоўцы і вайсковым бушлаце наросхрыст. Кулакоўскі. У дзвярах будкі без шапкі, з раскудлачанымі валасамі, у расхінутай наросхрыст ватоўцы стаяў пуцявы абходчык. Васілёнак.
•••
Душа наросхрыст гл. душа.
наро́сцеж, прысл.
Разм. Адкрыта, шчыра (гаварыць, выступаць). Містэр, гавару я з вамі наросцеж, Каб пачуў мяне За акіянам народ. Карызна.
наро́шчванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. нарошчваць.
наро́шчвацца, ‑аецца; незак.
1. Рабіцца больш моцным, больш вялікім. Тэмпы нарошчваюцца. Сіла гуку нарошчваецца.
2. Зал. да нарошчваць.
наро́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
1. Незак. да нарасціць.
2. Рабіць мацнейшым, больш моцным. Нарошчваць удары па ворагу. Нарошчваць сілу гуку.
на́ртавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нартаў. Нартавыя палазы. // Пракладзены, утвораны нартамі. Нартавая дарога.
нарту́ціць, ‑ртучу, ‑ртуціш, ‑ртуціць; зак., што.
Спец. Нанесці ртуць на паверхню чаго‑н.; накрыць што‑н. ртуццю.
нарту́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да нартучваць.