нарту́ціць, ‑ртучу, ‑ртуціш, ‑ртуціць; зак., што.
Спец. Нанесці ртуць на паверхню чаго‑н.; накрыць што‑н. ртуццю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)