падрысо́рнік, ‑а, м.
Спец. Планка, у якой умацаваны рысоры.
падрысо́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Спец. Абсталяваць што‑н. рысорамі. Падрысорыць матацыкл.
падрысо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрысоўваць — падрысаваць.
падрысо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да падрысоўваць.
падрысо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да падрысаваць.
падры́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падрыць.
падры́ў, ‑рыву, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падрываць 1 — падарваць.
падрыўні́к, ‑а, м.
Спецыяліст па падрыўных работах. Звычайна падрыўнікі выходзілі на чыгунку невялічкімі групамі, чалавек пяць-шэсць. Кулакоўскі. Чуваць, Як пад зямлёй падрыўнікі Узрываюць ноччу вугальныя глыбы. Аўрамчык.
падрыўны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да падрыву, узрывання. Падрыўныя работы. □ [Віктар] вывучаў падрыўную справу, авалодваў усімі відамі зброі, пазнаваў тайны разведкі ў тылу ворага. Шчарбатаў. // Які робіць падрывы, узрывы. Іван Груздовіч, былы настаўнік і камандзір падрыўной групы партызанскага атрада, загінуў смерцю героя вясной сорак трэцяга года. Шамякін.
2. перан. Накіраваны на падрыў чаго‑н.; шкодніцкі. Падрыўная дзейнасць імперыялістычных разведак.