Verbum

падасява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Дасеяць што‑н. у многіх месцах. // (1 і 2 ас. адз. не ўжыв.). Завяршыць сяўбу — пра ўсіх, многіх. Падасявалі лён усе брыгады.

пада́так, ‑тку, м.

1. Абавязковы збор з прадпрыемстваў і насельніцтва, які вызначаецца дзяржавай. Падаходны падатак. □ Зняў сельсавет незаконны падатак на ўдаву, хворую жанчыну. Васілевіч.

2. Тое, што і паборы.

•••

Ускосныя падаткі — падаткі, якія ўключаюцца ў прадажную цану тавару; акцыз.

падаткаабклада́нне, ‑я, н.

Абкладанне падаткам.

падатказдо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Наяўнасць прымет, пры якіх па закону належыць плаціць падатак.

падатказдо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які здольны плаціць падатак.

падатка́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падаткаць.

падаткаплаце́льшчык, ‑а, м.

Той, хто плаціць падатак.

падаткаплаце́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да падаткаплацельшчык.

падатка́ць, ‑тку, ‑тчэш, ‑тчэ; ‑тчом, ‑тчаце, ‑ткуць; заг. падатчы; зак., чаго.

Разм. Саткаць, выткаць дадаткова. Падаткаць метр палатна.

падаткну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падаткнуць.