Verbum

намо́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намарыць.

намо́рднік, ‑а, м.

1. Раменная сетка, якая надзяваецца на морду сабак або іншых жывёл. [Дог] стаяў спакойна, дасягаючы амаль да пояса нізкаросламу ад’ютанту, высока ўзняўшы сваю тупую, звязаную наморднікам морду. Самуйлёнак.

2. Папярочны рэмень аброці, які ідзе па пераноссю каня. Вартавы ўзяў каня за наморднік і пацягнуў на самы край дарогі. Кавалёў.

намо́ршчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад наморшчыць.

2. у знач. прым. Які пакрыты маршчынамі. Наморшчаны лоб.

намо́ршчвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да наморшчыцца.

намо́ршчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наморшчыць.

намо́ршчыцца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑шчыцца; зак.

1. Наморшчыць твар; зморшчыцца. Дзям’ян міжволі наморшчыўся, на лбе выступіў пот. Лупсякоў.

2. Пакрыцца маршчынамі. Галя стала суроваю, лоб наморшчыўся, вочы злосна прыжмурыліся. Ваданосаў.

намо́ршчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак., што.

Сабраць у складкі, маршчыны скуру на твары. Зазыба пацёр левай далоняй кончык шырокага носа, наморшчыў няголены твар. Чыгрынаў. Раптам вусаты дзядзька наморшчыў лоб, глянуў кудысьці за вазы. Чорны.

намо́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для намоткі. Намотачны аўтамат. Намотачны барабан.

намо́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. намотваць — наматаць.

намо́твацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да наматацца ​¹.

2. Зал. да намотваць.