Verbum

накаля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да накаліцца.

2. Зал. да накаляць.

накаля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да накаліць.

накама́ндавацца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

Разм. Уволю пакамандаваць.

накама́рнік, ‑а, м.

Сетка або мяшок для аховы ад камароў. Працаваць у накамарніках. □ Хадзіць.. [у тайзе] можна толькі ў накамарніках — марлевых сетках, якія закрываюць твар і шыю. Гавеман.

накаме́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад накамячыць.

накаме́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да накамячыць.

накамячы́ць, ‑мячу, ‑мечыш, ‑мечыць; зак., чаго.

Скамячыць, пакамячыць нейкую колькасць чаго‑н. Накамячыць паперы.

наканава́насць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што наперад, загадзя абумоўлена абставінамі. Наканаванасць лёсу.

наканава́нне, ‑я, н.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наканаваць.

2. Тое, што і наканаванасць; лёс. Верыць у наканаванне.

наканава́ны і накано́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наканаваць.