падпе́ць, ‑пяю, ‑пяеш, ‑пяе; ‑пяём, ‑пеяце.
Зак. да падпяваць (у 1 знач.).
падпе́чак, ‑чка, м.
Месца, прастора пад печчу. У падпечку зашамацела, залапатала, і на ўсю хату заспяваў певень. Мурашка.
падпе́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падпячы.
падпе́чны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца пад печчу. Прыгнуўшыся ў тры пагібелі,.. [Адэля] прапаўзла падпечным ходам і апынулася ў цёмнай, цеснай каморы. Броўка.
падпе́чча, ‑а, н.
Тое, што і падпечак. Хіма нарэзала сала на патэльню, паставіла яго на трыножніку перад чалеснікамі, дастала з падпечча сухіх трэсак. Сабаленка.
падпёк, ‑у, м.
Моцна падпечанае, падгарэлае месца на хлебе і пад. Булкі з падпёкам.
падпёрты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падперці (у 1 знач.).
падпілава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падпілаваць.
падпілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак.
1. што. Пілуючы, падрэзаць знізу, над коранем і пад.; распілаваць знізу не да канца. Падпілаваць слуп. Падпілаваць дрэва.
2. што. Зразаючы пілкай, зрабіць больш кароткім. Падпілаваць рогі. // Падраўнаваць (пілкай, напільнікам). Бывала, прывядуць да каваля Каваць каня, — і мігам я гатовы Падпілаваць, насталіць вухналя, Падаць у абцугах гарачую падкову. Вітка.
3. чаго. Напілаваць дадаткова, яшчэ трохі. Трэба было і слупы многія мяняць, і штакету падпілаваць на цыркулярцы. Дубоўка.
падпі́лак, ‑лка, м.
Абл. Напільнік. Гэй, пілуй хутчэй, падпілак! Мацней стукай, малаток! Іверс.