выпа́свацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выпасвіцца.
2. Зал. да выпасваць (гл. выпасвіць у 1, 2 знач.).
выпа́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выпасвіць.
вы́пасвіцца, ‑віцца; зак.
Адкарміцца на пашы.
вы́пасвіць, ‑су, ‑сеш, ‑се; заг. выпасі; зак., каго-што.
1. Адкарміць на пашы. Выпасвіць авечак.
2. Патравіць выпасам. Выпасвіць лужок.
3. Разм. Зарабіць пасьбою; запасвіць.
выпасны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да выпасу. Выпасны ўчастак. Выпасны сезон. Выпасная загарадка.
вы́пасці, ‑паду, ‑падзеш, ‑падзе; заг. выпадзі; зак.
1. Вываліцца, упасці. Пісьмо выпала з кнігі. Люлька выпала з зубоў. Выпасці з воза.
2. перан. Знікнуць, страціцца; застацца незаўважаным. Яго прозвішча выпала з памяці. Выпасці з-пад увагі.
3. Упасці на зямлю (пра ападкі). Уначы выпала раса. □ Снег выпаў нечаканы, добры. Танк.
4. безас. Давесціся, здарыцца, дастацца на долю. Машы выпала дзяжурыць апошнія гадзіны. Шамякін. І вось тут выпала мне спаткацца з чалавекам, знаёмства з якім неяк перавярнула мае ранейшыя погляды. Навуменка.
5. Выдацца. Ураджайны выпаў год.
•••
Выпасці на долю чыю або каму — дастацца.
З вока выпасці — не ўбачыць, не заўважыць.
Як выпадзе — як удасца, як здарыцца.
вы́пат, ‑у, М ‑наце, м.
Вадкасць, якая прасочваецца на паверхню праз сценкі крывяносных сасудаў пры запаленні серозных абалонак і збіраецца ў якой‑н. унутранай воласці цела.
выпатрабава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпатрабаваць.
вы́патрабаваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выпатрабаваць.
вы́патрабаваць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., каго-што.
1. Патрабуючы, атрымаць, дамагчыся выдачы каго‑, чаго‑н. Выпатрабаваць даведку.
2. Прымусіць з’явіцца куды‑н. па выкліку. Выпатрабаваць сведак у суд.