папазва́ць, ‑заву, ‑завеш, ‑заве; ‑завём, ‑завяце; зак., каго.
Разм. Зваць, клікаць доўга, неаднаразова.
папазвіне́ць, ‑ніць; зак.
Разм. Звінець доўга, неаднаразова. [Паравік] і малоў, і малаціў, і крупы драў, і пілаваў. Колькі ён папазвінеў цыркулярнымі піламі!.. Ракітны.
папазво́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папазваніць.
папазвяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Звягаць доўга, неаднаразова.
папаздзе́кавацца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак., з каго-чаго.
Разм. Здзекавацца доўга, неаднаразова. [Блецька:] — Колькі Гальвас папаздзекаваўся некалі з мяне, .. і колькі бывала каштавала грошай і здароўя дастаць у гэтага магната зямлі! Чорны.
папазі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Пазіраваць некаторы час. У мастаку загаварыла прафесійнае пачуццё захаплення прыгажосцю чалавечага цела, і ён не мог стрымацца, каб не папрасіць Пецю папазіраваць яму як-небудзь пры выпадку. Васілёнак.
папазлава́ць, ‑злую, ‑злуеш, ‑злуе; ‑злуём, ‑злуяце; зак.
Разм. Злаваць доўга, неаднаразова.
папазні́цца, ‑позніцца; ‑познімся, ‑позніцеся, ‑позняцца; зак.
Разм. Спазніцца — пра ўсіх, многіх.
папазыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Тое, што і падазваць.
папаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.
Разм. Даць піць каму‑н.; напаіць.