Verbum

налыга́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад налыгаць.

налыга́цца, ‑аецца; зак.

Разм. Тое, што і нанізацца.

налыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад. Налыгаць коней.

2. Разм. Тое, што і нанізаць. Налыгаць абаранкаў на нітку.

налыга́ч, ‑а, м.

Рэмень, шнур, на якім водзяць жывёлу.

налы́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. налыгваць — налыгаць (у 1 знач.).

налы́гвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да налыгацца.

2. Зал. да налыгваць.

налы́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да налыгаць.

налюбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; зак.

Уволю, доўга палюбавацца. Налюбавацца прыгажосцю. Налюбавацца карцінай. / (з адмоўем і дзеясл. магчы). Бацькі налюбавацца не маглі на сваю дачку, адзіная гэтая радасць была іх і гордасць. Краўчанка.

налюбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., каго-што.

Разм. Нагледзець, выбраць. Налюбаваць месца. □ Суседні ўзгорак [Вінцэсь] налюбаваў для другой хаты. Мікуліч.

наляга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. налягаць — налегчы (у 1, 2 знач.).