падно́ска, ‑і, ДМ ‑носцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. паднесці (у 1 знач.).
падно́скавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да падноска. Падноскавая частка абутку.
падно́счык, ‑а, м.
Той, хто працуе на падносцы чаго‑н. — Праца здараецца ўсякая. І падносчыкам трэба быць, і памагатым. Грамовіч.
падно́ўлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад паднавіць.
падно́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад паднасіць.
2. у знач. прым. Паношаны, не зусім новы (пра адзенне, абутак і пад.). Нясцерпна было холадна ў летніх штанах, лапленых-недалапленых, не грэла і падношаная фуфайка. М. Ткачоў. // перан. Разм. Стараваты, змарнелы. Нікуды не ляціць, нібы прывязаны нейкай прысягай, звычайны, нават падношаны бусел. Брыль.
падны́рачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які знаходзіцца пад ныркай.
падны́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да паднырнуць.
паднырну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Нырнуць пад што‑н. Паднырнуць пад лодку.
паднябе́нне, ‑я, н.
Верхняя частка поласці рота. Праўда, язык доўга не паварочваўся, не мог вымавіць некалькі такіх простых, здавалася б, слоў, нібы прысох да паднябення. Шыловіч.