Verbum

набіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. набіваць.

набіва́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і набіўны (у 2 знач.). Набіваная матэрыя.

набіва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да набіцца.

2. Зал. да набіваць.

набіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да набіць (у 1–4, 8–10 знач.).

набі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да набіўкі; які служыць, прызначаны для набіўкі. Набівачная машына. Набівачны матэрыял.

набілітэ́т, ‑у, М ‑тэце, м., зб.

Гіст. Кіруючыя вярхі рабаўладальніцкага класа ў старажытнай Рымскай рэспубліцы.

[Ад лац. nobilitas, nobilitatis — знаць.]

набі́ліцы, ‑ліц; адз. няма.

У кроснах — драўляныя планкі, у якія ўстаўляецца бёрда. З бярозы вычасаў ставы ёй новыя. Набіліцы кляновыя зрабіў. Купала.

набіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. набіраць — набраць (у 1–3 і 8 знач.).

набіра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да набрацца (у 1–6, 8 і 10 знач.).

2. Зал. да набіраць.

набіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да набраць (у 1–5, 7–9 знач.).