Verbum

пага́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пагасіць.

2. у знач. прым. Які спыніў сваё дзеянне, страціў сілу. Пагашаная марка. Пагашаны білет.

пагаша́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да пагашаць.

пагаша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пагасіць (у 3, 4 знач.).

пагашэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пагашаць.

пагекта́рны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца з разліку кожнага гектара, за кожны гектар. Пагектарная норма паставак.

пагі́бель ​¹, ‑і, ж.

Смерць, гібель. Асудзіць на пагібель. □ [Васіль Раманавіч:] — Ведаеш, калі звер чуе пагібель, ён робіцца ў тры разы небяспечней. Няхай.

пагі́бель ​², ‑і, ж.

У выразах: гнуцца ў тры пагібелі гл. гнуцца. Гнуць у тры пагібелі гл. гнуць.

пагі́бельны, ‑ая, ‑ае.

Які нясе, утрымлівае, тоіць у сабе пагібель; гібельны. Пагібельны ўплыў. □ Направа ўзнімалася зялёнае ўзгор’е вялікага кургана. Гэта быў аазіс у пагібельнай пустэльні балот. Самуйлёнак.

пагіна́цыя, ‑і, ж.

Спец. Нумарацыя старонак кнігі, рукапісу і пад.

[Ад лац. pagina — старонка.]

пагі́нуць, ‑гіне; ‑гінем, ‑гінеце, ‑гінуць; зак.

Загінуць — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Пагінулі сотні, — мільёны прайшлі. Глебка. Вясна прыйдзе, снег пагіне. Колас.

пагла́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пагладзіць.