Verbum

пага́рдлівы, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца з пагардай да каго‑, чаго‑н. [Паны] пагардлівыя да ніжэйшых за сябе. Навуменка. // Які выражае, утрымлівае ў сабе пагарду да каго‑, чаго‑н. Пагардлівыя словы. □ Амерыканец глядзеў з пагардлівай усмешкай. Маўр.

пагарла́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

Разм. Тое, што і пагарлапаніць. Хорам крыху пагарланілі дзяўчаты і хлопцы, а тады яна, Валя Сакоўская, заспявала. Мыслівец.

пагарлапа́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.

Разм. Гарлапаніць некаторы час.

пагарну́цца, ‑гарнуся, ‑горнешся, ‑горнецца; зак., да каго-чаго.

Разм. Пачаць гарнуцца да каго‑, чаго‑н. Пагарнуліся дзеці да маткі. □ — На добры лад усё павярнулася — душа да зямлі пагарнулася!.. Бялевіч.

пагартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

1. Гартаваць некаторы час.

2. Загартаваць усё, многае.

пагарта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Гартаць некаторы час.

пагарцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак.

Гарцаваць некаторы час.

пагарчэ́ць, ‑эе; зак.

Разм. Стаць, зрабіцца больш горкім, гарчэйшым.

пагарша́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да пагоршыцца.

2. Зал. да пагаршаць.

пагарша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пагоршыць.