Verbum

вылучэ́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вылучэнства.

вылучэ́нства, ‑а, н.

Разм. Вылучэнне радавых супрацоўнікаў (рабочых, сялян, служачых) на адказную работу.

вы́лушчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вылушчыць.

2. у знач. прым. Свабодны ад зярнят. Вылушчаны стручок. // Свабодны ад шкарлупіны. Вылушчаныя арэхі.

вылу́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылушчваць — вылушчыць.

вылу́шчвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вылушчыцца.

2. Зал. да вылушчваць.

вылу́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вылушчыць.

вы́лушчыцца, ‑шчыцца; зак.

Выпасці з шкарлупіння, цвёрдай абалонкі; вылузацца. Пераспелы гарох вылушчыўся.

вы́лушчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑плыць; зак., што.

Выняць зерне з шкарлупіння, цвёрдай абалонкі; вылузаць. Вавёрка вылушчыла зярняты з яловай шышкі. // Спец. Выдаліць хірургічным спосабам. Вылушчыць пухліну. Вылушчыць хворую костку.

вы́лысець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Стаць лысым.

вы́людак, ‑дка, м.

Найгоршы сярод людзей; вырадак. // перан. Вельмі жорсткі чалавек; бандыт, кат. Зграя фашысцкіх вылюдкаў будзе знішчана, змецена з твару зямлі. Купала.