вы́лушчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вылушчыць.
2. у знач. прым. Свабодны ад зярнят. Вылушчаны стручок. // Свабодны ад шкарлупіны. Вылушчаныя арэхі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)