вылюдак, ‑дка, м.
Найгоршы сярод людзей; вырадак. // перан. Вельмі жорсткі чалавек; бандыт, кат. Зграя фашысцкіх вылюдкаў будзе знішчана, змецена з твару зямлі. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)