Verbum

падку́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падкурыць.

падку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падкурваць.

падку́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да. падкурваць.

падку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да. падкурыць.

падку́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. падкурыць (у 2 знач.).

падку́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падкурчыць.

падку́рчвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да падкурчыцца.

2. Зал. да падкурчваць.

падку́рчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падкурчыць.

падку́рчыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Сагнуцца, падагнуцца (пра часткі цела). Ногі падкурчыліся. Хвост падкурчыўся. // Сесці або легчы, сагнуўшы або падагнуўшы ногі. Алесь падкурчыўся на лаве і глядзіць, праз цьмяныя шыбы на гразкую вуліцу. Брыль.

падку́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Сагнуўшы або падагнуўшы, прыціснуць. да сябе, пад сябе (пра часткі цела). Ігнась падкурчыў ногі і схаваўся пад халацік. Мурашка. Певень, праходзячы каля прызбы, спыніўся, падкурчыў адну нагу і строга зірнуў на беднага Чы-Ліна. Колас.