Verbum

паве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Веяць злёгку, час ад часу. Моцна парыла, а потым Стаў павейваць вецярок. Колас.

паве́к, прысл.

На доўгія гады, назаўсёды, навек. Трывог дакучлівыя цені Павек не прыйдуць больш назад. Астрэйка.

паве́ка, ‑а, н.

Рухомая складка скуры, якая прыкрывае вока. Апусціць павекі. □ Іван Паўлавіч падняў вочы з-пад тоўстых прыпухлых павек. Колас.

павеліча́льнік, ‑а, м.

У фатаграфіі, кіно і пад. — апарат для павелічэння здымка пры капіраванні.

павеліча́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які служыць для павелічэння таго, што разглядаецца. Павелічальнае шкло. Павелічальныя лінзы.

2. У граматыцы — звязаны з утварэннем назоўнікаў і прыметнікаў, якія абазначаюць большую велічыню прадмета або большую ступень якасці. Павелічальныя суфіксы.

павелічэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. павялічыць, павялічыцца.

2. Вынік такога дзеяння; велічыня, колькасць, на якія што‑н. павялічана. Павелічэнне зарплаты.

паве́раны, ‑ага, м.

Асоба, якая мае права дзейнічаць ад імя якой‑н. асобы або ўстановы ў афіцыйным парадку. Прыватны павераны.

•••

Павераны ў справах — дыпламатычны прадстаўнік, ніжэйшы на ранг за пасла, пасланніка.

Прысяжны павераны — афіцыйная назва адваката ў Расіі да рэвалюцыі.

паве́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паверкі, служыць для паверкі. Паверачная лінейка.

паве́р’е, ‑я, н.

Паданне, якое заснавана на забабонах. Народныя павер’і.

паве́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Пераклічка, якая робіцца для праверкі наяўнасці людзей. Ранішняя паверка. Вячэрняя паверка. □ Сосны, як салдаты на паверцы, Пераклічку між сабой вядуць. Прыходзька.