Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмнопртухчыэ-
бгклмнрсфхш

шухнуць, ✂; зак. (разм.).

  1. Адным прыёмам зрабіць што-н.

    • Ш. вады на агонь.
    • Шухнуў вобземлю (паваліўся).

  2. Хутка абваліцца, спаўзці, з’ехаць уніз.

    • Зямля шухнула ў яму.

  3. Нечакана настаць, надысці.

    • Шухнула пацяпленне.