Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авклмнопртухчыэ-
бгклмнрсфхш

шуфель, ✂, м.

Шырокая і глыбокая лапата для перасыпання сыпучых рэчываў.

  • Перакідваць збожжа шуфлямі.

|| памянш. шуфлік, ✂.

|| прым. шуфельны, ✂.

шуфляваць, ✂; незак.

Зграбаць, ссыпаць, перасыпаць і пад. шуфлем.

  • Ш. вугаль.

|| наз. шуфляванне, ✂.

шуфляда, ✂, ж.

  1. Скрынка з невысокімі сценкамі і дном, якая ўрабляецца ў ніжнюю частку шафы, у стол і служыць ёмішчам розных рэчаў.

    • Высунуць шуфляду з шафы.

  2. Збітыя ў выглядзе прамавугольніка дошкі, змешчаныя ў аконным праёме, унутры якіх замацоўваюць раму (спец.).

|| прым. шуфлядны, ✂.