Verbum

чара, ✂, ж. (паэт. уст.).

Шкляная пасудзіна для піцця віна, часта з рознымі ўпрыгожаннямі.

|| памянш. чарачка, ✂.

чараваць, ✂; незак.

1. Паводле забабонных уяўленняў: уздзейнічаць чарамі, магічнымі прыёмамі на людзей.

2. перан. Захапляць, вабіць, узбуджаць подзіў.

   • Дзяўчына чаравала ўсіх сваёй прыгажосцю.

|| наз. чараванне, ✂.

чаравікі, ✂, м.

Невысокі, да шчыкалаткі і крыху вышэй, скураны абутак на шнурках.

|| памянш. чаравічкі, ✂.

|| прым. чаравічны, ✂.

чарада, ✂, ж.

1. Статак, гурт жывёл аднаго віду.

   • Ч. авечак.
   • Ч. кароў.

2. Гурт. натоўп (людзей).

   • Ч. хлопчыкаў.
   • Ч. мужчын.

3. Рад аднародных прадметаў, істот, якія размяшчаюцца або рухаюцца адзін за адным.

   • Ч машын.
   • Ч. хмар.
   • Думкі плылі чарадой (перан.).

4. Чарга, месца, час каго-н. у якім-н. парадку (разм.).

   • Заўтра яго ч. пасвіць кароў.

чарадзей, ✂, м.

1. Вядзьмар, чараўнік (уст.).

2. перан. Той, хто зачароўвае, захапляе чым-н.

|| ж. чарадзейка, ✂.

|| прым. чарадзейскі, ✂.

чарадзейны, ✂.

1. Які валодае магічнай, звышнатуральнай сілай.

   • Чарадзейнае зелле.

2. Які захапляе, чаруе.

   • Чарадзейная сіла слова.

|| наз. чарадзейнасць, ✂.

чарадзейства, ✂, н.

1. Вядзьмарства, чары (уст.).

2. перан. Тое, што і чары (у 2 знач.).

чарамша, ✂, ж.

Від дзікарослай цыбулі, па смаку і паху падобнай на часнок; мядзведжая цыбуля.

чаранкаваць, ✂; незак. (спец.).

Прышчэпліваць і вырошчваць расліны пры дапамозе чаранкоў.

|| зак. адчаранкаваць, ✂.

|| наз. чаранкаванне, ✂.

чаранок, ✂, м.

1. Частка сцябла, галінкі з пупышкамі ад расліны, прызначаная для прышчэпкі і пасадкі.

2. Вузкая частка ліста, якая злучае яго са сцяблом.

|| прым. чаранковы, ✂.