член, ✂, м.
-
Асоба (а таксама краіна, арганізацыя), якая ўваходзіць у састаў якога-н. саюза, аб’яднання, групы,
таварыства.
- Правадзейны ч. Акадэміі навук.
- Ч. Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.
-
Адна з састаўных частак якога-н. цэлага.
- Ч. прапорцыі (спец.).
- Ч. сказа.
-
Частка цела (часцей пра канечнасці).
- За час доўгага сядзення ў лодцы ў экскурсантаў анямелі ўсе члены, асабліва ногі.
-
Тое, што і артыкль (спец.).
- Азначальны ч. (напр. у нямецкай мове — dеr, dіе, dаs).
|| прым. членскі, ✂ і членны, ✂.
членараздзельны, ✂.
Выразны, зразумелы, ясны (пра гукі мовы, пра мову).
- Гаварыць членараздзельна (прысл.).
|| наз. членараздзельнасць, ✂.
членашкодніцтва, ✂, н.
-
Наўмыснае пашкоджанне якога-н. члена ці органа свайго цела.
-
Прычыненне знявечання каму-н.
|| прым. членашкодніцкі, ✂.
членістаногія, ✂, н.
Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на сегменты (членікі).
членісты, ✂.
Які складаецца з асобных частак, членікаў.
- Членістыя жывёлы, расліны.
|| наз. членістасць, ✂.
членства, ✂, н.
Удзел у арганізацыі, таварыстве, саюзе і пад. на правах члена (у 1 знач.).
член-карэспандэнт, ✂, м.
Акадэмічнае вучонае званне, ніжэйшае за акадэміка (правадзейнага члена), якое носяць прызнаныя вучоныя або дзеячы
мастацтваў, выбраныя агульным сходам якой-н. акадэміі ў яе састаў без права рашаючага голасу (у адрозненне ад
правадзейных членаў акадэміі).
|| прым. член-карэспандэнцкі, ✂.
чляніцца, ✂; незак.
Дзяліцца на асобныя часткі, члены; расчляняцца.
- Слова членіцца на корань і суфіксы.
|| зак. расчляніцца, ✂.
|| наз. чляненне, ✂.
чляніць, ✂; незак.
Дзяліць на асобныя часткі, члены; расчляняць.
|| зак. расчляніць, ✂.
|| наз. чляненне, ✂.