Verbum

чэзлы, ✂.

1. Які слаба расце, хілы (пра расліны).

2. Хваравіты, слабы, кволы.

|| наз. чэзласць, ✂.

чэзнуць, ✂; незак.

1. Станавіцца чэзлым (у і знач.).

   • Ад засухі чэзла ўсё на полі.

2. Губляць здароўе, сілы.

   • Хлопчык чэз на вачах.

3. Станавіцца менш выразным, змяншацца, прападаць.

   • На світанні зоркі на небе чэзлі, станавіліся нябачнымі.

чэк​¹, ✂, м.

1. Грашовы дакумент з распараджэннем укладчыка банка аб выдачы прад’яўніку сумы з бягучага рахунку ці пералічэнні грошай на іншы рахунак.

   • Ч. на прад’яўніка.
   • Падпісаць ч.

2. Талон з касы з пацвярджэннем сумы, атрыманай за тавар, а таксама талон у касу ад прадаўца з указаннем сумы, якую патрэбна заплаціць.

|| прым. чэкавы, ✂.

• Чэкавая кніжка.

чэк​², ✂, м.

Участак поля з пасевамі рысу, абгароджаны землянымі валікамі для затрымкі вады.

• Рысавыя чэкі.

|| прым. чэкавы, ✂.

чэка, нескл., ж.

Скарочаная назва надзвычайнай камісіі па барацьбе з контррэвалюцыяй, сабатажам і спекуляцыяй; існавала ў СССР у перыяд 1918— 1922 гг.

чэкіст, ✂, м. (гіст.).

Супрацоўнік Чэка.

|| ж. чэкістка, ✂.

|| прым. чэкісцкі, ✂.

чэкмень, ✂, м.

Старадаўняе верхняе мужчынскае адзенне каўказскага тыпу ў выглядзе паўкафтана, пашытага ў талію са зборкамі ззаду.

чэлядзь, ✂, ж., зб.

1. Насельніцтва феадальнай вотчыны Старажытнай Русі, якое знаходзілася ў разнастайных формах залежнасці ад феадалаў.

2. Дваровыя людзі, слугі памешчыка пры прыгонным праве.

3. перан. Людзі нізкага службовага становішча, якія імкнуцца выслужыцца перад высокапастаўленымі асобамі (пагард.).

чэмер, ✂, м.

Тое, што і чамярыца.

|| прым. чэмерны, ✂.

чэмпіён, ✂, м.

1. Спартсмен (або спартыўная каманда) — пераможца ў спаборніцтвах па якому-н. віду спорту на першынство горада, краіны, свету.

   • Ч. свету па шахматах.
   • Ч. Еўропы па боксу.

2. Жывёліна, якая заняла першае месца на выстаўцы, спаборніцтвах.

|| ж. чэмпіёнка, ✂.

|| прым. чэмпіёнскі, ✂.