Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авлмоухыэ
зклмпрсхчш

чэзлы, ✂.

  1. Які слаба расце, хілы (пра расліны).

  2. Хваравіты, слабы, кволы.

|| наз. чэзласць, ✂.

чэзнуць, ✂; незак.

  1. Станавіцца чэзлым (у і знач.).

    • Ад засухі чэзла ўсё на полі.

  2. Губляць здароўе, сілы.

    • Хлопчык чэз на вачах.

  3. Станавіцца менш выразным, змяншацца, прападаць.

    • На світанні зоркі на небе чэзлі, станавіліся нябачнымі.