чэлядзь, ✂, ж., зб.

  1. Насельніцтва феадальнай вотчыны Старажытнай Русі, якое знаходзілася ў разнастайных формах залежнасці ад феадалаў.

  2. Дваровыя людзі, слугі памешчыка пры прыгонным праве.

  3. перан. Людзі нізкага службовага становішча, якія імкнуцца выслужыцца перад высокапастаўленымі асобамі (пагард.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)