чарадзей, ✂, м.

  1. Вядзьмар, чараўнік (уст.).

  2. перан. Той, хто зачароўвае, захапляе чым-н.

|| ж. чарадзейка, ✂.

|| прым. чарадзейскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)