Verbum

чад, ✂, м.

1. Удушлівы газ, які ўтвараецца пры няпоўным згаранні вугалю з прычыны недастатковага прытоку паветра.

   • Ад чаду балела галава.

2. Едкі, удушлівы дым, утвораны пры гарэнні (звычайна тлушчу).

3. перан. Стан самазабыцця, нястрымнага праяўлення якіх-н. пачуццяў.

|| прым. чадны, ✂.

чадзець, ✂; незак.

Атручвацца чадам.

|| зак. учадзець, ✂.

чадзіць, ✂; незак.

1. Утвараць чад, куродымець, курэць.

   • Лямпа чадзіць.
   • Печ чадзіць.

2. Напускаць чаду, дыму.

   • Не чадзі ты папяросай.

|| зак. начадзіць, ✂.

чадра, ✂, ж.

У мусульман: лёгкае жаночае пакрывала на ўвесь рост, якое закрывае галаву і твар (акрамя вачэй) і спускаецца да ног.

|| прым. чадровы, ✂.