Verbum

спявак, ✂, м.

Той, хто ўмее спяваць; для каго спевы з’яўляюцца прафесіяй.

|| ж. спявачка, ✂.

спявацца, ✂; незак.

1. гл. спецца.

2. Узнаўляцца, выконвацца голасам.

   • Песні таленавітага кампазітара спяваюцца моладдзю.

3. безас. Пра наяўнасць жадання, настрою спяваць.

   • Сёння чамусьці мне не спявалася.

спяваць, ✂; незак.

1. Утвараць голасам музычныя гукі; выконваць вакальныя творы.

   • С. песню.
   • С. у оперы.
   • С. басам.

2. каго-што і без дапаўнення. Выконваць оперную партыю.

   • С. Міхала.

3. Пра пеўчых і некаторых іншых птушак: цёхкаць, шчоўкаць, свістаць і пад.

   • Салавей спявае.
   • Галасіста спяваў певень.

4. перан., без дапаўнення.

   • Быць прасякнутым узнёслым, радасным пачуццём.
   • Сэрца маё спявае.

5. Пра музычныя інструменты: меладычна гучаць.

   • Цымбалы спяваюць.

6. аб кім-чым і пра каго-што. Складаць вершы пра што-н., услаўляць у вершах, песнях.

   • Паэт спявае аб Радзіме.

◊

• Спяваць асанну (кніжн.) — узносіць, усхваляць каго-н.

|| зак. праспяваць, ✂.

|| наз. спяванне, ✂ і спеў, ✂.

спяканне, ✂, н. (спец.).

1. Шчыльнае злучэнне асобных часцінак цвёрдага рэчыва пры высокай тэмпературы.

   • С. тарфяных пластоў.

2. Працэс атрымання цвёрдых і порыстых кавалкаў з дробных, парашкападобных або пылападобных матэрыялаў; агламерацыя.

   • С. баксітаў.

спякацца, ✂; незак.

1. гл. спячыся.

2. Мець здольнасць да спякання (у 1 знач.).

спякаць, ✂; незак. (спец.).

1. Выклікаць спяканне (у 1 знач.).

2. Рабіць спяканне (у 2 знач.), агламерацыю.

спякота, ✂, ж. (разм.).

Высокая тэмпература паветра, нагрэтага сонцам; спёка.

• На дварэ стаіць с.

спякотлівы, ✂ (разм.).

Тое, што і спякотны.

|| наз. спякотлівасць, ✂.

спякотны, ✂.

Вельмі гарачы, душны; надзвычай нагрэты.

• Подых спякотных вятроў.

|| наз. спякотнасць, ✂.

спялець, ✂; незак.

Станавіцца спелым.

• Спялее на ніве збажына.