Verbum

кулак​¹, ✂, м.

1. Кісць рукі з прыгнутымі к далоні пальцамі.

2. перан. Сканцэнтраваныя ў адным месцы ваенныя ўзброеныя сілы для рашаючага ўдару.

   • Сабраць полк у к.

|| памянш. кулачок, ✂.

|| прым. кулачны, ✂.

• К. бой.
• Кулачнае права (перан. панаванне насілля, грубай сілы).

кулак​², ✂, н.

Багаты селянін-уласнік, які эксплуатаваў батракоў, беднякоў.

|| ж. кулачка, ✂.

|| зб. кулацтва, ✂ і кулаччо, ✂.

|| прым. кулацкі, ✂.

куламеса, ✂, ж. (разм.).

1. Гразь, змешаная са снегам, вязкая маса чаго-н.

2. перан. Бязладдзе, неразбярыха.

кулан, ✂, м.

Дзікая жывёліна, роднасная аслу.

кулачкі:

• ісці на кулачкі — удзельнічаць у кулачным баі.

кулеш, ✂, м.

Густая мучная або крупяная каша з салам.

кулём, прысл. (разм.).

1. Імкліва, перакульваючыся цераз галаву.

   • Паляцець к. з гары.

2. Стрымгалоў.

   • Кінуцца к. за кім-н.

кулі, нескл., м.

Чорнарабочы (насільшчык, грузчык) у некаторых усходніх краінах.

кулік, ✂, м.

Невялікая балотная птушка з доўгімі нагамі.

• Кожны к. сваё балота хваліць.

кулінар, ✂, м.

1. Спецыяліст па кулінарыі.

2. Чалавек, здатны ў прыгатаванні розных страў.

|| ж. кулінарка, ✂.

|| прым. кулінарскі, ✂.

• Кулінарская работа.