Verbum

кулак​¹, ✂, м.

1. Кісць рукі з прыгнутымі к далоні пальцамі.

2. перан. Сканцэнтраваныя ў адным месцы ваенныя ўзброеныя сілы для рашаючага ўдару.

   • Сабраць полк у к.

|| памянш. кулачок, ✂.

|| прым. кулачны, ✂.

• К. бой.
• Кулачнае права (перан. панаванне насілля, грубай сілы).