Verbum

уступны​¹ ✂ прым.

Які мае адносіны да ўступа ​¹, мае від уступа, размешчаны ў выглядзе ўступа.

• Уступная выемка.
• Калоны рухаліся ва ўступным парадку.

уступны​² ✂ прым.

1. Які з’яўляецца ўступам​² да чаго-н., пачатковы.

   • Уступнае слова.

2. Звязаны з паступленнем куды-н.

   • У. экзамен.
   • У. ўзнос.

уступчаты, ✂.

Тое, што і уступісты.

|| наз. уступчатасць, ✂.

уступчывы, ✂.

Гатовы на ўступкі, згаворлівы, памяркоўны.

• У. чалавек.
• У. характар.

|| наз. уступчывасць, ✂.

усукаць, ✂; зак.

Суканнем увіць, уплесці.

• У. шчаціну ў дратву.

|| незак. усукваць, ✂.

усумніцца, ✂; зак.

Адчуць сумненне, пачаць сумнявацца ў кім-, чым-н.

• У. ў праўдзівасці пачутага.
• Пачуў і ўсумніўся.

усунуцца, ✂; зак.

1. Прасунуцца ўнутр чаго-н., паказацца ў чым-н.

   • У дзверы ўсунулася галава хлопчыка.

2. Уваліцца, трапіць ў што-н. (разм.).

   • У. ў студыю.

3. Увайсці павольна, ледзь перастаўляючы ногі (разм.).

   • У хату ўсунулася старая жанчына.

4. Умяшацца, ублытацца ў што-н. (разм.).

   • У. ў спрэчку.

|| незак. усоўвацца, ✂.

усунуць, ✂; зак.

1. Сунуўшы, змясціць унутр.

   • У. шуфляду ў стол.
   • У. руку ў кішэнь.

2. Прасунуць ў вузкую адтуліну.

   • У. нітку ў іголку.

3. Прасунуць унутр чаго-н.

   • У. галаву ў дзверы.

|| незак. усоўваць, ✂.

усур’ёз, прысл. (разм.).

Сур’ёзна, не жартам.

• Заняцца справай у.

усутыч, прысл.

Вельмі блізка, ушчыльную.

• Ісці ў. адзін каля аднаго.