Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

рэжым, , м.

  1. Дзяржаўны лад.

    • Дэмакратычны р.
    • Стары р.
  2. Устаноўлены распарадак чаго-н.

    • Правільны р. харчавання.
    • Школьны р.
    • Р. эканоміі.
  3. Умовы дзейнасці, працы, існавання чаго-н.

    • Працоўны р. машыны.
    • Р. рэек.

|| прым. рэжымны, .

рэжысёр, , м.

Творчы работнік, мастацкі арганізатар, кіраўнік тэатральнай, кіна- або тэлевізійнай пастаноўкі, наогул відовішчных праграм.

  • Р.-пастаноўшчык.

|| прым. рэжысёрскі, .

  • Рэжысёрскае бачанне п’есы.

рэжысіраваць, ; незак. (спец.).

Кіраваць пастаноўкай спектакля, фільма, увогуле відовішчнай праграмы ў якасці рэжысёра.

  • Р. оперу.

рэжысура, , ж.

  1. Прафесія, дзейнасць рэжысёра.

  2. Рэжысёрскае рашэнне (трактоўка) спектакля, фільма.

    • Таленавітая р. фільма.
  3. зб. Рэжысёры.

    • Рашэнне рэжысуры.

рэзалютыўны, .

Які змяшчае ў сабе вывады, рэзалюцыю.

  • Рэзалютыўная частка даклада.

рэзалюцыя, , ж.

  1. Пастанова, прынятая ў выніку абмеркавання якога-н. пытання.

    • Праект рэзалюцыі.
  2. Пісьмовае распараджэнне, рашэнне начальніка ў форме надпісу на дзелавой паперы.

    • Налажыць рэзалюцыю.

|| прым. рэзалюцыйны, .

рэзананс, , м.

  1. З’ява рэзкага ўзрастання амплітуды вымушаных ваганняў сістэмы пры набліжэнні частаты (у 2 знач.) перыядычнага знешняга ўздзеяння да частаты яе ўласных ваганняў (спец.).

    • Р. токаў.
    • Аптычны р.
  2. Здольнасць узмацняць гук, уласцівая рэзанатарам або памяшканням, сцены якіх добра адбіваюць гукавыя хвалі.

    • Кіназала дае добры р.
  3. перан. Водгук, водгаласак, уражанне, зробленае на многіх.

    • Прамова атрымала шырокі грамадскі р.

|| прым. рэзанансны, .

  • Рэзанансная елка (для вырабу музычных інструментаў; спец.).

рэзанатар, , м. (спец.).

Вагальная сістэма, электрычны ланцуг, полае цела або прыстасаванне, у якіх магчыма ўзнікненне з’явы рэзанансу.

|| прым. рэзанатарны, .

рэзанёр, , м.

  1. Чалавек, які любіць весці доўгія разважанні павучальнага характару.

  2. Дзеючая асоба п’есы, рамана, якая звычайна выражае адносіны аўтара да падзей (спец.).

|| прым. рэзанёрскі, .

  • Р. тон.

рэзанёрстваваць, ; незак. (кніжн.).

Разважаць у павучальным тоне.

|| наз. рэзанёрства, .