Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

дэльтапланерыст, , м.

Спартсмен, які лятае на дэльтаплане.

|| ж. дэльтапланерыстка, .

|| прым. дэльтапланерысцкі, .

дэльфін, , м.

Марская млекакормячая жывёліна сямейства дэльфінавых з падатрада зубатых кітоў.

|| прым. дэльфінавы, .

дэльфінарый, , м.

Комплекс збудаванняў з басейнам для ўтрымання дэльфінаў з мэтай іх вывучэння, дрэсіроўкі і паказу наведвальнікам.

дэмабілізавацца, ; зак.

Звольніцца з ваеннай службы па дэмабілізацыі.

дэмабілізаваць, ; зак. і незак.

Правесці (праводзіць) дэмабілізацыю.

дэмабілізацыя, , ж.

  1. Перавод арміі і звязаных з ёю галін народнай гаспадаркі з ваеннага становішча на мірнае.

    • Д. арміі.
    • Д. прамысловасці.
  2. Звальненне з ваеннай службы ў запас.

    • Д. радавога і афіцэрскага саставу.
  3. перан. Аслабленне актыўнасці, гатоўнасці да выканання якіх-н. задач.

|| прым. дэмабілізацыйны, .

дэмагагічны, .

  1. гл. дэмагогія.

  2. Які з’яўляецца дэмагогіяй, прасякнуты дэмагогіяй.

    • Д. прыём.

дэмагог, , м.

Той, хто займаецца дэмагогіяй, карыстаецца дэмагагічнымі прыёмамі.

дэмагогія, , ж.

  1. Заснаванае на наўмысным скажэнні фактаў і падмане ўздзеянне на пачуцці, інстынкты маласвядомай часткі мае з разлікам на дасягненне сваіх мэт.

    • Прапагандысцкая д.
  2. Разважанні або патрабаванні, заснаваныя на груба аднабаковым асэнсаванні і вытлумачэнні чаго-н.

    • Яго выступленне на сходзе — адна д.

|| прым. дэмагагічны, .

дэмаграфія, , ж.

  1. Навука, якая вывучае насельніцтва і заканамернасці яго развіцця ў грамадска-гістарычнай абумоўленасці.

  2. Паказчыкі колькаснага складу, размяшчэння і змянення насельніцтва дадзенай краіны.

    • Д. гарадоў.

|| прым. дэмаграфічны, .