Verbum

кульгаць, ✂; незак.

1. Хадзіць, чыкільгаючы, нясмела ступаючы на карацейшую ці балючую нагу.

2. перан. Мець недахопы, быць у нездавальняючым стане (разм.).

   • У яго арфаграфія кульгае.

◊

• Кульгаць на абедзве нагі (разм. неадабр.) — мець многа прабелаў (пра чые-н. веды, пра якую-н. справу, работу).

|| наз. кульганне, ✂.

кульмінацыя, ✂, ж.

1. Праходжанне свяціла праз нябесны мерыдыян (спец.).

2. Пункт найвышэйшага ўздыму, напружання ў развіцці чаго-н. (кніжн.).

   • К. падзей.

|| прым. кульмінацыйны, ✂.

• К. момант.

кульнуць, ✂; зак.

1. гл. куляць.

2. Выпіць (разм.).

   • Ён любіў к. чарачку.

культ, ✂, м.

1. Рэлігійнае служэнне бажаству і звязаныя з гэтым абрады.

   • К. бога Сонца ў язычнікаў.
   • Служыцелі культу (духавенства).

2. перан., каго-чаго. Сляпое пакланенне каму-, чаму-н., абогатварэнне каго-, чаго-н. (кніжн.).

   • К. асобы.

|| прым. культавы, ✂.

культ...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: культурна-асветны, звязаны з абслугоўваннем культурных патрэбнасцей, напр. культтавары, культгандаль, культработнік.

культпаход, ✂, м.

Калектыўнае наведванне тэатра, музея, кіно і пад.

культтавары, ✂.

Скарачэнне: культурныя тавары — канцылярскія і вучнёўскія прылады як прадмет гандлю.

• Магазін культтавараў.

|| прым. культтаварны, ✂.

культура, ✂, ж.

1. Сукупнасць дасягненняў чалавецтва ў вытворчым, грамадскім і разумовым жыцці.

   • Гісторыя культуры.
   • Матэрыяльная к.
   • Духоўная к.

2. Тое, што і культурнасць.

   • Людзі высокай культуры.

3. Развядзенне, вырошчванне якой-н. расліны або жывёлы (спец.).

   • К. лёну.
   • К. шаўкапрада.

4. Расліна, якая разводзіцца, а таксама (спец.) мікраарганізмы, вырашчаныя ў лабараторыі і пад.

   • К. арганічнай тканкі.
   • К. стрэптакокаў.

5. Высокі ўзровень чаго-н., высокае развіццё, уменне.

   • К. земляробства.
   • К. вытворчасці.
   • К. мовы.
   • Фізічная к. (фізкультура).

|| прым. культурны, ✂.

культуралогія, ✂, ж.

Навука пра духоўную культуру народа.

|| прым. культуралагічны, ✂.

культурны, ✂.

1. гл. культура.

2. Які знаходзіцца на высокім узроўні культуры.

   • Культурнае грамадства.
   • Культурна (прысл.) паводзіць сябе сярод людзей.

3. Які звязаны з пашырэннем культуры, асветы.

   • Культурная работа.

4. Вырашчаны чалавекам, не дзікарослы.

   • Культурныя расліны.
   • К. слой зямлі (слой зямлі, які ўтвараецца з арганічных і іншых рэштак на месцах пасяленняў чалавека).

|| наз. культурнасць, ✂.