кульгаць, ✂; незак.

  1. Хадзіць, чыкільгаючы, нясмела ступаючы на карацейшую ці балючую нагу.

  2. перан. Мець недахопы, быць у нездавальняючым стане (разм.).

    • У яго арфаграфія кульгае.

◊

  • Кульгаць на абедзве нагі (разм. неадабр.) — мець многа прабелаў (пра чые-н. веды, пра якую-н. справу, работу).

|| наз. кульганне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)