кульмінацыя, ✂, ж.

  1. Праходжанне свяціла праз нябесны мерыдыян (спец.).

  2. Пункт найвышэйшага ўздыму, напружання ў развіцці чаго-н. (кніжн.).

    • К. падзей.

|| прым. кульмінацыйны, ✂.

  • К. момант.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)