Verbum

сталоўка, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і сталовая (у 3 знач.).

• Абедаць у сталоўцы.

сталы, ✂.

1. Які стаў дарослым, дасягнуў поўнага развіцця.

   • Сталыя мужчыны.

2. Здольны дзейнічаць самастойна, без дапамогі.

   • Арганізатар малады, але с.

3. Вопытны, які дасягнуў майстэрства ў чым-н., які вылучаецца грунтоўнасцю, майстэрствам.

   • С. празаік.

4. Нязменны, разлічаны на доўгі час.

   • Сталае месца для жылля.
   • Атрымаць сталае месца работы.

5. Добра, грунтоўна абдуманы.

   • Сталае рашэнне.
   • С. вывад.

|| наз. сталасць, ✂.

сталь, ✂, ж.

Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам і іншымі дабаўкамі.

• Нержавеючая с.

|| прым. стальны, ✂ і сталёвы, ✂.

стальвага, ✂, ж.

Трайны барак (ворчык) для параконнай запрэжкі.

стальмах, ✂ і стэльмах, ✂, м.

Майстар, які робіць калёсы.

|| прым. стальмашны, ✂.

• Стальмашнае рамяство.

стальмашыць, ✂; незак. (разм.).

Займацца рамяством стальмаха.

стальніца, ✂, ж.

Верхняя дошка стала.

стальны, ✂.

1. гл. сталь.

2. Пра колер: светла-шэры з адлівам.

   • Касцюм стальнога адцення.

3. перан. Вельмі моцны, дужы, непахісты (высок.).

   • Стальныя мускулы.
   • Стальная воля.

сталюга, ✂, ж.

1. Прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі.

2. Сталярны варштат.

   • Зрабіць новую сталюгу.

|| прым. сталюгавы, ✂.

сталя...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «стале...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр. сталявар, сталяварскі.