сталы прыметнік

  1. Які стаў дарослым, дасягнуў поўнага развіцця.

    • Сталыя мужчыны.

  2. Здольны дзейнічаць самастойна, без дапамогі.

    • Арганізатар малады, але с.

  3. Вопытны, які дасягнуў майстэрства ў чым-н., які вылучаецца грунтоўнасцю, майстэрствам.

    • С. нразаік.

  4. Нязменны, разлічаны на доўгі час.

    • Сталае месца для жылля.
    • Атрымаць сталае месца работы.

  5. Добра, грунтоўна абдуманы.

    • Сталае рашэнне.
    • С. вывад.

|| назоўнік: сталасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)