Verbum

пярэдні, ✂.

Звернуты ўперад, які знаходзіцца наперадзе.

• Пярэднія лапы.
• П. край абароны.

пярэдняя, ✂, ж.

Нежылое, першае ад уваходу памяшканне ў кватэры, прыхожая.

пярэзімак, ✂, м. (разм.).

Свойская жывёліна мінулагодняга прыплоду (звычайна пра цялят, жарабят).

пярэстатканы, ✂.

Вытканы з пражы рознага колеру для асновы і ўтку.

• Пярэстатканая посцілка.

пярэсты, ✂.

1. Які складаецца з рознакаляровых плям, палос, рознакаляровы.

   • Пярэстая тканіна.

2. перан. Неаднародны, з розных элементаў.

   • П. склад слухачоў.

3. З вялікімі плямамі, крапінамі (пра масць коней).

   • П. конь.

|| наз. пярэстасць, ✂.

пярэсціць​¹, ✂; незак.

1. Рабіць пярэстым, надаваць пярэсты выгляд чаму-н.

   • Цені ад дрэў пярэсцяць поле.

2. звычайна безас. Пра адчуванне пярэстасці ў вачах.

   • Аж пярэсціць уваччу ад мільгання тэлеграфных слупоў.

3. Вылучацца сваёй пярэстасцю сярод чаго-н.

   • На лузе пярэсцяць кветкі.

4. чым і ад чаго. Быць пярэстым ад чаго-н.

   • Сцяна пярэсціць афішамі.

пярэсціць​², ✂; незак. (разм.).

Моцна біць.

• П. палкай па спіне.

|| зак. спярэсціць, ✂.

|| наз. пярэшчанне, ✂.

пярэчанне, ✂, н.

1. гл. пярэчыць.

2. Доказ, думка супраць чаго-н., выражэнне нязгоды з чым-н.

   • Праект сустрэў пярэчанні.
   • Ён не выносіць пярэчанняў.

пярэчыць, ✂; незак.

1. Выказваць нязгоду з кім-, чым-н., прыводзіць доказ супраць чаго-н.

   • П. дакладчыку.

2. чаму. Не адпавядаць, маючы ў сабе супярэчнасць.

   • Паказанні пярэчаць адно аднаму.
   • Гэта пярэчыць яго погляду.

|| зак. запярэчыць, ✂.

|| наз. пярэчанне, ✂.

пясец, ✂, м.

Палярная лісіца з каштоўным футрам, пераважна сівога колеру, а таксама само футра.

• Блакітны, белы п.

|| прым. пясцовы, ✂.