Verbum

пядзенік, ✂, м.

Начны матыль-шкоднік, вусені якога, рухаючыся, выгінаюць сярэднюю частку цела, нібы мераюць зямлю пядзямі.

пядзя, ✂, ж.

Старая мера даўжыні, роўная адлегласці паміж расшыранымі вялікім і ўказаным пальцамі.

◊

• Лоб на сем пядзяў (разм.) — вельмі разумны.

• Ні пядзі (не аддаць, не ўступіць і пад.) (разм.) — нават самай малой часткі.