пярэчанне, ✂, н.

  1. гл. пярэчыць.

  2. Доказ, думка супраць чаго-н., выражэнне нязгоды з чым-н.

    • Праект сустрэў пярэчанні.
    • Ён не выносіць пярэчанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)