Verbum

строіць​¹, ✂; незак.

1. Наладжваць, рыхтаваць да чаго-н. (разм.).

   • С. касу.
   • С. цымбалы.

2. У думках планаваць, намячаць (планы і пад.).

   • С. праекты.

3. У спалучэнні з некаторымі назоўнікамі ўтварае спалучэнне са значэннем дзеяння ў залежнасці ад сэнсу назоўніка (разм.).

   • С. хітрыкі.
   • С. дурня.
   • С. грымасы.
   • С. вочкі.

|| зак. састроіць, ✂.

строіць​², ✂; незак.

Ставіць у строй (у 1 знач.).

|| зак. пастроіць, ✂.

|| наз. пастраенне, ✂.

строіць​³, ✂; зак.

Зрабіць трайным, злучыць па тры, у тры столкі.

• С. ніткі.

|| незак. стройваць, ✂.

|| наз. стройванне, ✂.

строй​¹, ✂, м.

1. Шарэнга людзей, а таксама воінская часць, пастроеная радамі.

   • Ісці строем.
   • Аб’явіць загад перад строем.

2. Рад прадметаў, размешчаных у адну лінію.

   • С. бярозак ля дарогі.

3. Суадносіны тонаў па вышыні, якія утвараюць пэўную сістэму.

   • Мажорны, мінорны с.

4. У паэзіі: пабудова паэтычнага твора, яго эмацыянальная афарбоўка.

   • Асаблівасці паэтычнага строю песень.

◊

• Выбыць са строю — стаць непрыгодным для выканання якіх-н. абавязкаў.

строй​², ✂, м.

1. Комплекс адзення, характэрны для якога-н. рэгіёна.

   • Слуцкі с.

2. Уборы, убранне (разм.).

   • Дзявочыя строі.

стройны, ✂.

1. Прыгожа і прапарцыянальна складзены, з прыгожай фігурай.

   • С. юнак.
   • С. стан.

2. Правільна і роўна размешчаны.

   • Стройныя рады прысад.

3. З правільнымі суадносінамі паміж часткамі; паслядоўны.

   • Стройнае гучанне аргана.
   • С. хор галасоў.

|| наз. стройнасць, ✂.

строкат, ✂, м.

Рэзкія кароткія і частыя, падобныя на трэск гукі.

• С. конікаў у траве.
• С. матора.

строма​¹, ✂, ж.

1. Круты схіл, абрыў.

2. Месца ў рацэ, дзе цячэнне асабліва імклівае.

   • С. ракі.

строма​², прысл.

1. Крута ўверх.

   • Дарога пайшла с. ўверх.

2. перан. Рэзка, рашуча.

   • С. спыніць гаворку.

стромісты, ✂.

Круты, абрывісты.

• С. бераг.

|| наз. стромістасць, ✂.