Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

аблапо́шыць, ; зак. (разм.).

Ашукаць з карыслівай мэтай, абабраць.

|| незак. аблапошваць, .

абласны́, .

  1. гл. вобласць.

  2. Дыялектны, уласцівы якой-н. мясцовасці.

    • Абласное слова.

аблаташы́ць, ; зак. (разм.).

Хаатычна абабраць, абарваць плады з дрэў, дапускаючы глум.

  • А. яблыкі.
  • А. сад.

аблахма́цець, ; зак. (разм.).

Стаць лахматым, абрасці барадой, валасамі.

  • А. за лета.

абла́шчыць, ; зак.

  1. Ласкава, са спагадай абысціся з кім-н.

    • А. сірату.
  2. Лашчачы, зрабіць жывёліну рахманай.

    • А. сабаку.

|| незак. аблашчваць, .

аблвыканко́м, , м.

Скарачэнне: абласны выканаўчы камітэт Саветаў дэпутатаў.

|| прым. аблвыканкомаўскі, .

абле́глы, .

Які аблёг, ушчыльніўся.

  • А. грунт.

абле́гчаны, .

  1. Больш лёгкі па вазе.

    • А. інструмент.
  2. Менш складаны па сваёй будове, спосабу выканання.

    • Аблегчаная канструкцыя.
  3. Які адчуў палёгку.

    • Аблегчана (прысл.) уздыхнуў.

|| наз. аблегчанасць, .

абле́гчы, ; зак.

  1. што. Пакрыць, абвалачы, ахутаць.
  • Хмары аблеглі ўсё неба.
  1. што. Шчыльна прылегчы да чаго-н. з усіх бакоў, абхапіць што-н.

    • Сукенка добра аблегла стан.
  2. Апусціцца, панікнуць, абвяць.

    • Бульбоўнік аблёг ад гарачыні.
  3. Злегчы, захварэць.

    • Аблегла бабуля, не ўстае.

|| незак. аблягаць, .

|| наз. абляганне, .

абледзяне́лы, .

Пакрыты лёдам.

  • Абледзянелыя шыбы акна.

|| наз. абледзянеласць, .