абле́гчы, ; зак.

  1. што. Пакрыць, абвалачы, ахутаць.
  • Хмары аблеглі ўсё неба.
  1. што. Шчыльна прылегчы да чаго-н. з усіх бакоў, абхапіць што-н.

    • Сукенка добра аблегла стан.
  2. Апусціцца, панікнуць, абвяць.

    • Бульбоўнік аблёг ад гарачыні.
  3. Злегчы, захварэць.

    • Аблегла бабуля, не ўстае.

|| незак. аблягаць, .

|| наз. абляганне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)