Verbum

сцерлядзь, ✂, ж.

Рыба сямейства асятровых з вельмі якасным мясам.

|| прым. сцярляджы, ✂.

• Сцярляджая ікра.

сцерці, ✂; зак.

1. Трэннем зняць с паверхні што-н. або знішчыць.

   • С. пясок з падаконніка.
   • С. малюнак гумкаю.

2. Дотыкам, трэннем пашкодзіць, зрабіць рану на чым-н.

   • С. нагу.

3. Тручы, зрабіць дрэнным, ператварыць у аднародную масу.

   • С. перац на парашок.

4. перан. Патраціць марна час.

   • Цэлы дзень сцерла, а толку няма.

|| незак. сціраць, ✂.

|| наз. сціранне, ✂.

сцерціся, ✂; зак.

1. Знікнуць ад трэння або ўздзеяння якіх-н. знешніх прычын.

   • Надпіс на пліце сцёрся.
   • Лямка ад сумкі сцерлася.
   • Многія даты сцерліся ў памяці (перан.).

2. Ад доўгага ўжывання, трэння стаць тонкім, зменшыцца ў аб’ёме.

   • Брусок сцёрся.
   • Манета сцерлася.

|| незак. сцірацца, ✂.

сцёбацца, ✂; незак. (разм.).

Сцёбаць сябе або адзін аднаго чым-н. гнуткім.

• С. венікам у лазні.

сцёбаць, ✂; незак.

1. Біць чым-н. гнуткім.

   • С. па спіне.
   • С. пугай.
   • С. дубцом па траве.

2. Піць у вялікай колькасці (разм. неадабр.).

   • У кампаніі ён добра сцёбаў зуброўку.

3. Хвастаць таго, хто рухаецца праз зараснік (прагаліны).

   • Галіны бяроз балюча сцёбалі па тварах.

|| аднакр. сцёбнуць, ✂.

|| звар. сцёбацца, ✂.

|| наз. сцёбанне, ✂.

сцёбнуць, ✂; зак.

1. гл. сцёбаць і сцябаць.

2. чаго. Выпіць добра (разм.).

   • Любіў хлапчына с. першачку.

3. Украсці (разм.).

   • Нячысты быў на руку: мог, як бачыш, с. кашалёк.

сцёк, ✂, м.

1. гл. сцячы.

2. Месца, прыстасаванне, па якім сцякае вада.

   • Памыйны с.
   • Прамысловыя сцёкі.

|| прым. сцёкавы, ✂.

• Сцёкавая труба.

сціжма, ✂, ж. (разм.).

Вялікая колькасць, мноства, безліч.

• С. машын на пераездзе.

сцізорык, ✂, м.

Невялікі складаны ножык.

• С. з штопарам і шылам.

сцілка, ✂, ж.

Тонкая подсцілка, якая ўкладваецца ў абутак.

|| прым. сцілкавы, ✂.