Verbum

сцёбаць, ✂; незак.

1. Біць чым-н. гнуткім.

   • С. па спіне.
   • С. пугай.
   • С. дубцом па траве.

2. Піць у вялікай колькасці (разм. неадабр.).

   • У кампаніі ён добра сцёбаў зуброўку.

3. Хвастаць таго, хто рухаецца праз зараснік (прагаліны).

   • Галіны бяроз балюча сцёбалі па тварах.

|| аднакр. сцёбнуць, ✂.

|| звар. сцёбацца, ✂.

|| наз. сцёбанне, ✂.