сцёк

назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. сцячы.

  2. Месца, прыстасаванне, па якім сцякае вада.

    • Памыйны с.
    • Прамысловыя сцёкі.

|| прыметнік: сцёкавы.

  • Сцёкавая труба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)