Verbum

сцверджанне, ✂, н.

Палажэнне, выказванне.

• Сцверджанні па разгледжаных пытаннях былі вельмі розныя.

сцвердзіць, ✂; зак.

1. Устанавіць, вызначыць на падставе абследавання.

   • Урач сцвердзіў запаленне лёгкіх.

2. Усвядоміць вартасць, значнасць сябе, сваёй асобы.

   • С. сваё «я».

|| незак. сцвярджаць, ✂.

|| наз. сцвярджэнне, ✂.

сцвісці, ✂; зак. (разм.).

Наскрозь пакрыцца цвіллю, сплеснець.

• Батон сцвіў.

сцвярджальны, ✂.

1. Які выказвае згоду з чым-н., пацвярджае што-н.

   • С. адказ.

2. Які замацоўвае, устанаўлівае што-н.

   • С. пафас рамана.

3. Які мае ў сабе сцверджанне (спец.).

   • С. сказ.
   • Сцвярджальнае суджэнне.

|| наз. сцвярджальнасць, ✂.

сцвярджаць, ✂; незак.

1. гл. сцвердзіць.

2. Настойліва даводзіць, упэўніваючы ў чым-н.

   • Старажылы сцвярджаюць, што за вёскай было возера.
   • Усе сцвярджаюць гэту ісціну.

|| наз. сцвярджэнне, ✂.

сцвярджэнне, ✂, н.

1. гл. сцвярджаць і сцвердзіць.

2. Палажэнне, думка, якой даводзяць што-н.

   • Правільныя сцвярджэнні.

сцвярдзелы, ✂.

Які стаў цвёрдым.

• Сцвярдзелая гліна.